به نقل از «فارس»

جلوه‌ای از ارادت هنرمندان ادیان و مذاهب به امام علی/ شاعر کلیمی: مادرم حین بلند شدن «یا علی» می‌گوید

تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۶۹۸۳۷

به گزارش خبرنگار حوزه کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، ششمین همایش «باران غدیر، جلوه محبت علوی در آثار هنرمندان ادیان و مذاهب» امروز یکشنبه دوم مردادماه ۱۴۰۱ با حضور متفکرین و ادیبان ایرانی و خارجی در حوزه هنری انقلاب اسلامی برگزار شد. 

در ابتدای برنامه، حجت‌الاسلام محمدرضا زائری دبیر همایش بین‌المللی باران غدیر ضمن گرامیداشت عید مباهله و خیر مقدم به حضار گفت: شاید بتوان ادعا کرد در تاریخ، در حق هیچ‌کس چون امام علی (علیه‌السلام) مدح و ستایش نشده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از مسیحیانی که در مباهله عظمت و منزل او را درک کردند گرفته، تا آنانی که به گفته جهان‌گرد بزرگ اسلام ابن بطوطه در کلیسایی تمثال امیرالمؤمنین را کشیده بودند و او را به عنوان بزرگ‌ترین قدیس الهی تعظیم می‌کردند.

حجت‌الاسلام محمدرضا زائری

وی افزود: در برنامه همایش باران غدیر از کسانی دعوت شده است که به این حقیقت اذعان کرده و می‌کنند. آنان اقرار می‌کنند که این حقیقت را با قلبشان درک کرده و دیده‌اند، رحمت خدا بر آنان باد. 

زائری ادامه داد: روز مباهله که در عرض غدیر است، اشاره به حقانیت امام علی (ع) دارد. به عبارتی این اتفاق تاریخی تأکید بر حدیث شریف «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ» می‌کند. اجتماع و پیوستگی‌ای که هیچ‌گاه افتراق و جدایی بین آن‌ها نخواهد بود. 

دبیر همایش باران غدیر گفت: در غدیر یک نکته جالب وجود دارد و آن این است که تنها یک‌جا پیامبر برای تأکید و توجه به تبلیغ خود از زبان هنر استفاده کرد و آن هم در غدیر بود. نبی اسلام چون جباران و حکام نبود که هنر هنرمندان را برای خودنمایی‌هایی مثل به رخ کشاندن جنگ و غزوه تا شکار حیوانات، خرج کند. اما همین پیامبر، تنها در غدیر بود که به حسان‌بن‌ثابت دستور داد تا با منظومه‌ای، موضوع ولایت امام علی(ع) را بسراید و در آنجا از هنر برای رسالت خویش بهره ببرد. 

وی در پایان بیان کرد: اما مباهله و غدیر همگی مقدمه‌ای برای کربلا و عاشورای حسین(ع) است تا ما به آن برسیم و خود عاشورا و حسین(ع)، مقدمه‌ای برای انتظار آن کسی است که همگی چشم انتظارش هستیم، همان کسی که خود را با عبارت «ان جدی‌ الحسین» معرفی می‌کند. 

جلوه‌ای از ارادت کلیمیان به امام‌علی(ع)

در ادامه این همایش، النا لاویان مدرس، پژوهشگر دین و از اعضای ادبی جامعه کلیمیان در مورد عظمت حضرت علی(ع) گفت: در تورات زبور آمده است: «و بدانید که خدا مرد صالح را برای خود برگزید.» و این صالح بودن، صفت امام علی(ع) است. علی خانواده سالم تشکیل می‌دهد، علی تن‌پرور نیست، بلکه روح پرور است، علی نان بر سر سفره می‌گذارد، علی اینگونه است.

النا لاویان از اعضای ادبی جامعه کلیمیان

وی افزود: هر یک از ما انسان‌ها «مراد‌»‌هایی را دوست می‌دارد و بدان‌ها عشق می‌ورزد. محمد، موسی، داوود، مسیح، حسین، زهرا، مریم و... اما نکته مهم این است که آن‌ها را برای حاجت‌خواهی نخواهیم، بلکه به آن عشق بورزیم به خاطر خودشان. علی اگر «وصی» و «ولی» هم نبود، همان نیک بودنش کفایت می‌کرد تا آدمی او را دوست داشته باشد. 

لاویان ادامه داد:  ما کلیمیان کاشان، ارادتمان به اهل‌بیت پیامبر دارای سابقه و آمیخته به عشق و علاقه است. مادرم زانو درد دارد، او هرگاه دست بر زانو می‌گذارد تا بلند شود، می‌گوید «یا علی» و از او کمک می‌گیرد. ما در عاشورا و دهه محرم هیچ‌گاه لباس روشن نمی‌پوشیم یا مراسم عروسی و جشن نمی‌گیریم و همچون شیعیان، آن ایام را زمانی برای بزرگداشت شهادت امام حسین(ع) می‌دانیم. 

عرفای هندی در مدح و منقبت مولا علی شعر می‌سرودند

در ادامه این برنامه اخلاق آهن شاعر و ادیب هندوستانی ضمن گرامیداشت ایام غدیر و مباهله گفت: در ظرف ۱۰۰۰ سال گذشته در شبه‌قاره هند شاعران زیادی در مدح امام علی(ع) شعر سرودند. مدیحه‌سرایی در مورد امیرالمؤمنین و اهل‌بیت(ع) او، بیش از هرجا در مراکز ادبیات فارسی نظیر دهلی، حیدرآباد، عظیم آباد و... رواج داشت. 

آهن افزود: بسیاری از این اشعار که در مدح امام علی(ع) گفته شده، در قوالی‌ها و مجالس عرفا برای مراسم «سماع» خوانده می‌شود. بسیاری از عرفای هندی در مدح و منقبت مولا علی شعر سروده‌اند که از معروف‌ترین آنان می‌توان به «بوعلی شاه قلندر» و «امیر خسرو دهلوی» اشاره کرد. امیرخسرو شاعر و موسیقی‌دان معروف هندی است که در یک منظومه ماجرای غدیر و حدیث «من کنت مولاه» را در قالب شعر درآورده است. همچنین، او در یک شعر بلندبالا، خصائص و فضائل مخصوص امیرالمؤمنین را فهرست‌وار بیان کرده است. 

این ادیب هندی اشاره کرد: با ایجاد زبان‌های جدید هندی، مثل اردو و پنجابی، سنت شعرسرایی در مدح امام‌علی ادامه داشت و معروف‌ترین شعرای معاصر که در قرن بیستم می‌زیست، اقبال لاهوری بود. 

در ادامه این همایش، شعرا و شخصیت‌های برجسته‌ای از جهان عرب مثل: آنتوان بارا، هیلانه عطاالله، لویس صلیبا، صالح هواری و... در بیان عظمت امام علی (ع) به زبان عربی شعرخوانی کردند. همچنین علیرضا قزوه، سعید بیابانکی، سیامک مره‌صدق نیز در ششمین همایش باران‌غدیر در مدح مولا علی شعر خواندند. 

آنتوان بارا، نویسنده و ادیب مسیحی سوری

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: امام علی هند کلیمیان محمد رضا زائری باران غدیر باران غدیر امام علی ع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۶۹۸۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است

ایسنا/لرستان یک نویسنده و پژوهشگر معتقد است: جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است.

محمدجعفر محمدزاده امروز (۱۵ اردیبهشت ماه) در دومین نشست ایوار درباره شعر میرنوروز که در محل دانشنامه مطبوعات ایران برگزار شد، بیان کرد: بازخوانی اشعار عرفانی و تعلیمی میرنوروز نشان می‌دهد جایگاه این شاعر مهم عصر صفوی در گنجینه شعر فارسی مغفول مانده است. شاعرانی مانند میرنوروز را باید از نگاه ملی ارزیابی کرد و بررسی آثار او باید مقوم هویت ملی ما در چارچوب ایران فرهنگی باشد. 

رئیس دانشنامه مطبوعات ایران ادامه داد: اگرچه وجه غالب اشعار میرنوروز سبک هندی بوده، اما تاثیرپذیری او از شاعران سبک عراقی و آثار شاعرانی مانند نظامی مشهود است.

نویسنده کتاب «بیداری در باغ مومیایی» افزود: همان‌طور که امروزه بیش از ۴۰۰۰ رباعی الحاقی و منسوب به خیام وجود دارد، به دلیل تفوق وجه شاعرانگی و تاثیرگذاری میرنوروز بر ادبیات منطقه، اشعار فراوانی به این شاعر شیفته منسوب شده است که باید با نگاه علمی سره را از ناسره شناسایی کرد. 

شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است 

علی‌اکبر شکارچی، موسیقی‌دان و فرهنگ‌پژوه نیز در این نشست گفت: میرنوروز شاعری وارسته و آزاده بود که شعرش آمیخته با عشق و هنر است، گویی دست او در جیب خدا بوده است. شعر میرنوروز آمیخته با مضامین قرآنی است و تا شاعری درونش ‌پالایش نشده باشد اشعار پرشور دینی نمی‌تواند از درون او بجوشد. 

مولف کتاب «بیست ترانه کهن لری» تاکید کرد: اینکه تمنیات در کنار الهیات در شعر میرنوروز وجود دارد طبیعی و برخاسته از حقیقت روح انسان است. توجه به تمایلات نفسانی و ابعاد جسمانی بخشی از وجود آدمی است و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد. 

خالق «کوهسار» و «بهارباد» با بیان خاطراتی از شکل‌گیری گروه چاووش در کنار اساتیدی مانند حسین علیزاده و زنده‌یادان هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان، افزود: ملودی‌های لری برخاسته از زندگی و طبیعت است و شعر میرنوروز نقش مهمی در بالندگی موسیقی لری داشته است.  

«میرنوروز» شاعری است که باید از نو شناخت 

کرم علیرضایی، نویسنده کتاب «میرنوروز، شاعر ناشناخته» نیز در دومین نشست ایوار، با اشاره به اینکه نگاه به میرنوروز باید تعدیل شود و تغییر کند و شخصیت این عارف و منتقد زمانه خود به درستی شناخته شود، گفت: دو چهره بودن این شاعر شیفته طبیعت شعر او است و نباید گاهی او را اهریمنی و گاه اهورایی دانست تا آنجا که امروز در زیست‌بوم او هیچ‌ کوچه‌ای حتی به نام او نیست. 

مولف «ترانه‌های لری میرنوروز» به جنبه‌های عاطفی شعر میرنوروز اشاره و اظهار کرد: آنیمای عشق در شعر میرنوروز تبلور دارد که نباید آن را هرزه پویی تلقی کرد. 

علیرضایی افزود: سه نوع زن در شعر میرنوروز برجسته است، زن اهورایی، زن اهریمنی و زن آرمانی و آنیمایی که جای بررسی روانشناختی دارد. 

میرنوروز شاعری سرآمد به لحاظ سبکی و زبانی است 

فرزین رسایی، مترجم و زبان‌شناس نیز در دومین نشست ایوار گفت: بررسی احوالات میرنوروز در پژوهش‌های امروز مغفول مانده است و توقع می‌رفت ادیب و محقق ارجمندی مانند عبدالحسین زرین‌کوب، در کارنامه آثار خود به معرفی شعر میرنوروز می‌پرداخت. 

وی آشنایی‌زدایی را هنر محتوم شاعران خواند و بیان کرد: در شعر میرنوروز هنجارگریزی و هنجارآفرینی‌های بسیار به چشم می‌خورد.  

او ادامه داد: موسیقی شعر میرنوروز چه به لحاظ آوایی و موسیقی بیرونی و چه به لحاظ ساختار عمودی و موسیقی درونی سرشار از ابتکار و نوآوری شاعرانه است. 

این مترجم و پژوهشگر زبان افزود: اشعار بسیاری به میرنوروز نسبت داده می‌شود که به دلایل سبکی و محتوایی می‌توان آنها را شناسایی کرد و از دیوان او سترد. 

رسایی با اشاره به ترجمه‌ناپذیری شعر، گفت: در جغرافیای میرنوروز مردم سرشت شاعرانه دارند و اتفاق زبانی در شعرهای میرنوروز و پدیدارشناسی شعر او شایسته بررسی بیشتر است. 

دوری میرنوروز از مراکز رسمی شعر عصر صفوی باعث غیبت او از تاریخ پژوهش‌های ادبی است 

در ادامه این نشست، یادداشت عبدالجبار کاکایی، شاعر خوانده شد. او با اشاره به اینکه بی‌توجهی میرنوروز به مرکز توسعه سبک‌های ادبی در قرن دوازدهم که اصفهان و شیراز بود، سبب شد تا در تاریخ پژوهش‌های ادبی کمتر از او یاد شود، تاکید کرد: میرنوروز بیش از نیایش‌نامه‌های فارسی و تحمیدیه‌هایش به واسطه مفردات گویش لری بین اهالی زاگرس طرف توجه بوده است. البته بین تحمیدیه‌ها و نعت‌هایش تا آثار غنایی از جهت فصاحت و بلاغت فاصله معناداری است که احتمالا به سیر تجارب شاعر برمی‌گردد. 

شاعر آثار «سال‌های تاکنون» و «آوازهای واپسین» با اشاره به سطح زیباشناختی آثار میرنوروز، افزود: قصه‌های عاشقانه برساخته از تک‌ بیت‌های میرنوروز، روال عادی تاریخ‌نویسی بومی سرزمین ماست که نیاکان ما در آثار نوابغ و نخبگان به بازکاوی رویاهای خویش می‌پرداختند. 

بازکاوی آثار شاعرانی مانند میرنوروز، مقوم زبان فارسی است 

ساسان والی‌زاده، نسخه‌شناس و فعال فرهنگی و رسانه‌ای هم که در نشست ایوار به‌عنوان کارشناس مجری حضور داشت، بیان کرد: جورچین گنجینه زبان فارسی با بازکاوی آثار شاعرانی مانند میرنوروز کامل می‌شود و کشف و معرفی این آثار مقوم زبان فارسی است. 

شاعر کتاب «هانا و بوطیقای ایوار» درباره جایگاه زن در آثار میرنوروز، گفت: میرنوروز شاعری است که زندگی در آثار او نبض تندی دارد. زن‌ستایی در شعر میرنوروز لطافتی دلنشین به اشعار او داده است، آنچنان که با آشنایی‌زدایی در شعر، استعاره «هِل» را برای معشوق به جای تصویر تکراری «گُل» به کار می‌برد که توجه به ارجاعات مفهومی و آرامش‌بخشی این واژه نشان از معماری لطیف ذهن این شاعر دارد. 

وی درباره نشست‌های ایوار توضیح داد: این حرکت فرهنگی مستقل هر ماه با نکوداشت یک چهره یا بازکاوی یک مسأله فرهنگی در بازآفرینی و معرفی فرهنگ لرستان در آیینه هویت و فرهنگ ملی تلاش دارد. 

ارجاعات پژوهشی ما به آثار سیاحان است 

اسعد غضنفری، فعال فرهنگی نیز در مراسم نکوداشت مقام میرنوروز، شاعر عصر صفوی، با تاکید بر اینکه به علت غلبه نداشتن رویکرد پژوهشی و بی‌توجهی به پژوهشگران بومی، ارجاعات و رویکرد ما در تحقیقات به آثار سیاحان غربی است، افزود: برای بازیابی هویت واقعی فرهنگ لرستان ضرورت دارد پژوهشگران به بازخوانی و بازیابی اسناد و منابع دست اول این جغرافیا دست یازند. 

این فعال فرهنگی با اشاره به مرارت‌ها و نحوه جمع‌آوری و تصحیح کلیات دیوان میرنوروز توسط زنده‌یاد استاد اسفندیار غضنفری امرایی در سال ۱۳۴۷ گفت: در آن زمان به‌جز در موسیقی، میرنوروز شناخته‌شده نبود و این میرعارف خداشناس را به نام شاعری لاابالی و هرزه‌گرد می‌شناختند. 

انتهای پیام