به نقل از «ایران آنلاین»

انسان شکوهمند شعر

تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۹۳۴۱۵

«خانه ما کنار ریل راه‌آهن بود. کوچه‌ای قدیمی که همه زیبایی‌اش درخت کنارکهنسالی بود که در سایه‌سارش، کودکان و در شاخسارش، گنجشک‌ها به شیطنت مشغول بودند. جنگ بود و به رفت و آمد قطار، صبح به صبح می‌دویدیم و برای سربازانی که برای آمدن دلیلی بر پیشانی داشتند، دست تکان می‌دادیم و عصر به عصر می‌دویدیم و برای سربازانی که برای برگشتن، بر پیشانی، دلیلی داشتند، دست تکان می‌دادیم و خودمان را به همین اندازه، در جنگ شریک می‌دانستیم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  
 روزی هم که موشک دوازده متری، سایه آن درخت کهنسال را از کودکان و گنجشک‌ها گرفت، شریک‌تر شدند. موشک، نام خیلی از آن کودکان را «مفقودالاثر» گذاشت که حالا اگر می‌بودند حتماً شبیه آن درختِ کنار، سایه‌ای داشتند و همسایه‌هایی!»
آنها و خیلی دیگر از کودکانی که از دیروز و امروز کسر شدند، به معجزه کلمه منقرض نشدند و آن معجزه، که از داستانی شبیه به همین حکایت، خون‌خورده بود، متولدِ «محمدعلی سپانلو» بود. کودکان آن قصه در سال شصت‌وپنج «یحیی» شدند و کودکان این قصه در سال شصت‌و‌شش، «یحیی»:
«خانه من نزدیک پادگان جمشیدآباد بود. در زمان جنگ مرتب اعلام می‌شد که باید این جا را تخلیه کنیم. موشک‌باران شروع شد و یک بار موشکی به کوچه بالایی خانه من که خانه پدری من هم در آن کوچه بود، اصابت کرد. خانه پدری‌ام ویران شد و خانه من تقریباً غیرقابل سکونت. من در همان زمان رفتم خانه برادرم که در اکباتان زندگی می‌کرد. برادرم آلبوم عکسی نشان من داد که در آن آلبوم، عکسی از بچه‌هایی بود که در کوچه خانه پدری‌ام با هم بازی می‌کردند. همان کوچه‌ای که در موشک‌باران تمام خانه‌هایش از بین رفته بود و وقتی آن عکس را دیدم برادرم به من گفت که به غیر از پسرش، تمام بچه‌های آن عکس در موشک‌باران کشته شده‌اند. این عکس، مرا یاد ملتی از کودکان انداخت که در برابر دشمن، مقاومت می‌کردند. اسم یحیی در «نام تمام مردگان یحیی است»، نماد زندگی است. من با این شعر می‌خواهم بگویم که بچه‌ها نمرده‌اند که تمام‌شان زنده و حی هستند.»
اگر قرار باشد یک شعر که هم شاعرش و هم ملتش را بقا بخشیده باشد، گواه بگیریم، همین شعر «نام تمام مردگان یحیی است» سپانلو می‌تواند باشد. او را به غنیمت تعلّقش به تهران، «شاعر تهران» می‌نامند اما به شهادت همین یک شعر می‌توان او را «شاعر ایران» نامید که عطر اندوهش هیچ کم از مردمان اندوهگینی ندارد که هم‌خاطره با او از دردی مشترک گریسته‌اند. سپانلو، چنان خوانده بود که بتواند خواننده‌‌اش را به‌دنبال بیاورد. مسافر تاریخ بود و اگر دیروزها را به امروز احضار می‌کرد، به جست‌و‌جوی جهانی نو بود که از جای خالی آن درد کشیده بود و غیاب آن را خُسران می‌دانست. شناخت دقیق روزگار خویش و خلق ادبیات به شرطی که جامعه در گزاره‌های ادبی، نامیرا بماند، وجه تفرد سپانلوست. واقعیت‌نویسی که نه در گردآب رمانتیسم غرق شد و نه خود را به بیابان‌های بی‌معنا تبعید کرد. انسان غالب شعرهای سپانلو، انسان شکوهمندی است که با تردید به‌گذشته و با نگرانی به فردا می‌اندیشد. امروز سالمرگ اوست. یحیی دیگری که فروتنانه، زندگی را زیسته بود و هیچ از مصائب انسان، نگریخته بود. محمدعلی سپانلو شدن چنان دشوار هست که بگوییم جای او خالی.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۹۳۴۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مساجد پنهان در کوچه‌پس‌کوچه‌های توکیو

بزرگ‌ترین مسجد ژاپن به نام مسجد «چامی» در «شیبویا» توکیو کسانی را که با معماری زیبا به سبک عثمانی‌اش روبرو می‌شوند، شگفت‌زده می‌کند.

این مسجد گواهی قابل توجه بر تنوع فرهنگی در میان افق مدرن شهر توکیو است.

با این حال، بر خلاف برخی از شهرهایی که مساجد در آنها کاملا مشهود و قابل روئیت هستند در توکیو تعداد زیادی از آنها اغلب به طور نامحسوس در بافت شهری قرار دارند.

در اینجا توضیحاتی درباره برخی از مساجد توکید که فعالیت دارند اما می‌توان گفت از چشم‌ها پنهان هستند، ارائه شده است.

۱. مسجد نوسانتارا، آکیهابارا

این مسجد در طبقه پنجم یک ساختمان بسیار ساده قرار دارد که دارای مدیریت اندونزیایی است.

سالن‌های نماز در این مسجد به زیبایی تزئین شده اند و تعداد زیادی کتاب آسمانی قرآن در آنها قرار دارد که به مهمانان هدیه داده می‌شود.

همه راهنمایی‌هایی که برای مراجعه کنندگان و نمازگزاران لازم است به زبان‌های ژاپنی، اندونزیایی و عربی در این مسجد گذاشته شده است .

«شیخ احمد مائنو»، یکی از ائمه جماعات معروف نمازهای جماعت را به طور منظم در این مسجد اقامه می‌کند.

یک رستوران حلال وابسته به این مسجد نیز در آن طرف خیابان وجود دارد که منوهای حلال شامل انواع غذاها را ارائه می‌کند.

۲. مسجد شین اوکوبو، شین اوکوبو

در کوچه ای باریک در یکی از خیابان‌های توکیو واقع در «Koreatown» مسجدی وجود ارد که صدای اذان را همیشه در خیابان‌های اطراف طنین انداز می‌کند و بسیاری از ساکنان خارجی و صاحبان مشاغل را در این منطقه فرا می خواند تا از کارهای روزانه خود دست بردارند و برای اقامه نماز به مسجد بیایند.

این مسجد در حقیقت شامل یک اتاق نماز در یک ساختمان است و چشم اندازی خاصی که نشان ‌دهنده وجود مسجد در این منطقه باشد، ندارد.

با اینکه این مسجد در حقیقت یک فضای بسیار کوچک را به خود اختصاص داده است اما دارای یک وضوخانه، قفسه ای پر از کتاب‌های اسلامی و فضای مناسبی برای اقامه نماز است.

۳. مسجد جامع، کینشینشو

در فاصله چند قدمی خروجی ایستگاه متروی کینشینشو ، مسجد جامع که دارای فعالیت ۲۴ ساعته است و همه روزه باز است، وجود دارد.

این مسجد یک نگهبان ژاپنی دارد که قبل از هر نماز جمعه از نمازگزاران استقبال می‌کند و به آنها خوشامد می‌گوید.

این مسجد همچنین جلساتی را برای تازه مسلمانان ژاپنی برگزار می‌کند و با انها درباره دین اسلام صحبت می‌شود.

مسجد جامع هر سال در ماه رمضان مراسم افطار برای مسلمانان و تازه مسلمانان برگزار می‌کند.

۴ . مسجد و مرکز اسلامی دارالتقوی ، اوجیما

مسجد دارالتقوی، فضای مناسبی را به منظور اقامه نماز و برگزاری مراسم دعا و نیایش برای مردم ساکن در اطراف بخش کوتو در توکیو فراهم می کند.

حوض بسیار زیبایی در بیرون مسجد برای وضو گرفتن و همچنین قفسه ای برای نگهداری کفش ها وجود دارد. تقریباً همین است.

این مسجد اگرچه در یک کوچه بسیار باریک و کوچک در منطقه مسکونی اوجیما واقع شده است، اما کارگران مهاجر و تاجران زیادی که به این منطقه می‌آیند برای استراحت و اقامه نماز به این مسجد می‌آیند و این مسجد در حقیقت بهترین دوست آنهاست.

۵. مسجد اخلاص، کابوکیچو

تصور اینکه دقیقا در وسط منطقه معروف «چراغ قرمز» توکیو یک مکان عبادت وجود داشته باشد، سخت است، اما مسجد اخلاص در واقع یک عبادتگاه منظم برای بسیاری از افرادی است که در این منطقه کار می کنند.

 در این مسجد کوچک اما پاکیزه نمازهای یومیه و نماز جمعه به طور مرتب برگزار می‌شود و مردم حتی در راهروهای آن نماز می خوانند.

موقعیت مکانی این مسجد بسیار عجیب است ، اما جالب اینکه بسیاری از افرادی که در این منطقه معروف توکیو مرتکب کار خطا یا گناهی می‌شوند به این مسجد که خانه امنی برای آنها محسوب می‌شود، می‌آیند و استغفار می‌کنند.

منبع: خبرگزاری شبستان